به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در فاز سوم مطالعه ای بالینی از 331 بیمار مربوط به 80 مرکز در چهار کشور مختلف برای تست این واکسن استفاده شده است. این بیماران به طور تصادفی از درمان های استاندارد به همراه این واکسن شخصی سازی شده موسوم DCVax-L یا درمان استاندارد به تنهایی استفاده کردند. این واکسن ها به طور اختصاصی برای هر فرد طراحی شده بودند. بودجه لازم برای انجام این مطالعه وسیع بوسیله کمپانی واکسن سازی Nirthwest Biotheapeutics تامین شده است.

آنالیزهای صورت گرفته روی همه 331 بیماری که در این مطالعه مشارکت داشتند حاکی از میانگین بقای 23 ماهه برای بیمارا بود. یک درصد این بیماران به طور میانگین 5/40 ماه زنده ماندند (بیش از سه سال) و بیشترین بقا را داشتند. این یک درصد در واقع از بین کسانی بودند که درمان های استاندارد را به همراه واکسن اختصاصی دریافت کرده بودند. هر چند همه بیماران نتوانستند از مزیت این درمان ترکیبی برخوردار شوند اما همین امر که واکسن در برخی از بیماران بهتر جواب داده است، امیدواری های زیادی را ایجاد کرده و محققین به دنبال دلیل این امر هستند.

این واکسن های شخصی سازی شده برای هر فرد اختصاصی می باشند. بعد از جراحی برای برداشتن توده توموری اصلی، مقادیر اندکی از بافت توموری فرآوری شده و در معرض سلول های ایمنی خود بیمار موسوم به سلول های دندریتی قرار می گیرد. این موجب می شود که سلول های دندریتی به طور اختصاصی برای تخریب این سلول های توموری اموزش ببینند. این سلول های دندریتی آموزش دیده به عنوان یک واکسن به بازوی بیماران تزریق می شود. این واکسن به صورت سه هفته بعد از جراحی، سه ماه بعد از جراحی و در نهایت هر شش ماه یک بار به فرد تزریق می شود. در حال حاضر، این واکسن عوارض جانبی بسیار اندکی را در مقایسه با درمان های استاندارد موجود در زمینه سرطان نشان داده است.

پایان مطلب/